רקע לעצומה לעצירת אפרטהייד המים בגדה המערבית

النص باللغة العربية يتبع || English Follows

על מה המאבק?

שנים רבות ישראל שולטת באופן מוחלט על מקורות ותשתיות המים בגדה, דבר שמשפיע באופן משמעותי על ההתפתחות החברתית והכלכלית של הפלסטינים, וביתר שאת בשטח C שבשליטה ישראלית מלאה. כתוצאה מכך, קהילות פלסטיניות רבות איבדו את זכויותיהן לרמת חיים נאותה, למזון, בריאות ועבודה, והדבר גם מאיים להביא לעקירה בכפייה של קהילות רבות שנפגעות מכך. הרשויות הישראליות, שברשותן מיזמי התפלה מהמתקדמים בעולם, לא רק שאינן מספקות מים לקהילות הפלסטיניות – כולל בשטח C שבשליטה אזרחית ישראלית – הן גם לא מאפשרות לרשות הפלסטינית או ליוזמות מקומיות לפתח תשתיות מים, ואפילו בורות לאיסוף מי גשמים שבונים תושבי הכפרים נהרסים תדיר.

 המצב הנוכחי בגדה המערבית אינו מתקבל על הדעת

• הגבלת הגישה למים: הרשויות הישראליות מגבילות את הגישה של פלסטינים למים על ידי מניעה או הגבלת גישה לחלקים נרחבים מהגדה המערבית בנימוקים שונים. בהתאמה, כמעט בכל שטח C שבגדה אסור לפלסטינים לבנות מתקני מים חדשים, לגשת למעיינות מים טבעיים, לאסוף מי גשמים ועוד שיטות לאיסוף מים. במקביל, מתנחלים ישראלים המתגוררים לצד פלסטינים בגדה המערבית באופן לא חוקי – במקרים מסוימים במרחק של כמה מאות מטרים משם – אינם מתמודדים עם הגבלות כאלה או ממחסור במים, ונהנים מאדמות חקלאיות מושקות היטב ומבריכות שחייה לשעות הפנאי.
• צריכת מים מוגבלת: צריכת המים הפלסטינית לנפש נותרה מתחת לסטנדרטים הבינלאומיים המקובלים להגנה על בריאות הציבור. כך שצריכת המים הממוצעת לנפש של הפלסטינים היא 84.2 ליטר ליום לאדם, פחות מהצריכה המומלצת לנפש לפי ארגון הבריאות העולמי – שהיא 100 ליטר ליום. בנוסף, על פי נתוני האו”ם לתיאום עניינים הומניטריים “יותר מ-620,000 פלסטינים בגדה המערבית מתגוררים באזורים שאינם מחוברים לצינורות מים או שהאספקה של המים עבורם גרועה, כאשר כתוצאה מכך צורכים פחות מ-50 ליטר מים לנפש ליום”. מנגד, על פי הלשכה המרכזית לסטטיסטיקה ונתוני רשות המים בישראל, הצריכה הישראלית לנפש היא בין 100 ל-230 ליטר מים לנפש ביום, בממוצע כ-165 ליטר לאדם ביום.זאת אומרת כמות המים שצורכים ישראלים גדולה פי שניים לפחות מזו של הפלסטינים החיים בגדה. 
• קושי לשרוד: כתוצאה מהמחסור הכרוני במים, פלסטינים רבים נאלצים לקנות מים מספקים חיצוניים, בהובלה במיכליות, שהם בדרך כלל מאוד יקרים בהשוואה לצריכת מים רגילה, דרך ברזים. לדוגמא, לפי דוח של West Bank Protection Consortium מאפריל 2021 “העלות של הובלת מים יכולה להיות גבוהה פי ששה מהמחיר הלאומי של 5 ש”ח (1.5 דולר)/מ”ק מים בשטח C. לפי ניתוח שבוצע על ידי ארגון Global WASH Cluster המזוהה עם UNICEF, ההערכה היא שבחלק מהקהילות הפלסטיניות בשטח C, מים מהווים 15 אחוז מהוצאות משק הבית. העלויות הכספיות הכרוכות בגישה למים הן הרסניות במיוחד עבור אותן קהילות הנשענות על רעיית צאן. עבור קהילות רועים כאלה, חוסר גישה למים מערער את יכולתן להתפרנס, ומגביר באופן משמעותי את הסיכון לעקירה בכפייה”. כל זאת בעת שישראל נהנית מעודפי מים גדולים והופכת למעצמת התפלה. 

לפי החוק הבינלאומי, לישראל, ככוח הכובש בשטחי הגדה, יש אחריות ברורה, מוגדרת היטב, לכבד את זכות האדם של הפלסטינים למים. לכן, אנו דורשים פעולות מיידיות נגד מדיניות האפרטהייד של המים:

1. להבטיח כי לאוכלוסייה הפלסטינית יש גישה לאספקה מספקת, בטוחה וסדירה של מים למילוי צרכים אישים וביתיים ועבור הפיתוח הכלכלי שלה, כולל פיתוח הפעילויות התעשייתיות והחקלאיות ופעילויות אחרות הנחוצות לצורך מימוש זכותה לרמת חיים נאותה, למים, למזון, לדיור נאות, לבריאות ולעבודה ; לפעול, בעדיפות עליונה, כדי להתיר לפלסטינים גישה מלאה למים מהאקוויפרים המשותפים וממקורות המים העיליים בשטחים הפלסטיניים הכבושים (כולל נהר הירדן והמעיינות לאורכו) והפקה חופשית מהם. 
2. לפעול, בעדיפות עליונה, כדי להתיר את הקמתם של מתקני מים ותברואה המספיקים כדי להבטיח את הגישה הפיזית של האוכלוסייה הפלסטינית למים בטוחים וסדירים בכמות מספקת ולמנוע נזק למקורות מים; 
3.  להעביר את האחריות למדיניות ולתקנות בתחום התכנון והבנייה של מתקני מים ותברואה בשטחים הפלסטיניים הכבושים ליישובים הפלסטיניים; 
4. עד להעברת סמכות התכנון ליישובים הפלסטיניים, על הדרישות של הרשויות הישראליות למתן היתרים להיות סבירות, לשרת מטרות לגיטימיות ולהיות מוגבלות בזמן, ובכל מקרה יש להחילן בלי אפליה. את ניהול אספקת המים יש לבצע באורח המכבד את החוק ההומניטרי הבינלאומי או לכל הפחות את עקרונות אי-האפליה וזכותם של יחידים וקבוצות להשתתף בתהליכי קבלת ההחלטות העשויים להשפיע על זכותם למים, למזון, לבריאות, לעבודה ולתנאי חיים נאותים. הפרות כביכול של ההיתרים בכל הנוגע למים, אסור להן להוביל להרס בלי הליך משפטי, לרבות הרס של מערכות השקיה, צנרת וציוד אחר הנחוץ להעברת מים. בשום נסיבות שהן אין למנוע מאף אדם את הכמות המינימלית החיונית של מים.
5. כצעד ראשון ועד לנקיטת אמצעים נוספים כדי להבטיח את גישתם של הפלסטינים לחלק הוגן של מקורות המים המשותפים, יש להתיר לפלסטינים לקדוח בארות חדשות ולשקם ולשדרג בארות קיימות וכן לאפשר להם גישה למעיינות ברחבי הגדה המערבית, כולל באזור מזרח ירושלים, במטרה להבטיח את מימושה של אספקת המים לפלסטינים ללא דיחוי נוסף (196 מלמ”ש) כפי שנקבע בלוח 10 לסעיף 40 בהסכם הביניים הישראלי-פלסטיני בדבר הגדה המערבית ורצועת עזה (הסכמי אוסלו) מיום 28 בספטמבר 1995 ; 
6. להסיר את ההגבלות על תנועת פלסטינים ולסלק את המכשולים – הנוהליים והפיזיים – המוטלים כעת, המונעים באורח שרירותי גישה של פלסטינים לאספקה נאותה של מים ולקרקע שבה נמצאים מקורות מים בשטחים הפלסטיניים הכבושים, ואשר מסכלים את יישומם וביצועם של פרויקטים בתחום שירותי המים והתברואה. הטלת מגבלות כלשהן על תנועה או שימוש באמצעי ביטחון אחרים מותרים על ידי החוק ההומניטרי הבינלאומי רק כאשר אלה נחוצים לחלוטין, וקשורים לאיום ביטחוני ספציפי, אינם מפלים והם מידתיים מבחינת השפעתם ומשכם;
7. להפסיק מיד את הרס הבורות לאיסוף ולאגירת מים, התעלות המובילות מים ממעיינות ומתקני מים אחרים, לבטל את כל צווי ההריסה התלויים ועומדים ולהקפיא את הריסתם של מתקנים כאלה, וכן לאפשר בנייתם של מתקים חדשים מסוג זה ככל הנדרש על מנת לשמור על רמת חיים נאותה ועל אספקת מים סבירה [באזורי C] בגדה המערבית;
8. לשים קץ למדיניות ולדפוסי הפעולה המפלים נגד פלסטינים ומעניקים זכויות-יתר למתנחלים ישראלים בכל הנוגע לגישה למים בשטחים הפלסטיניים הכבושים. אין בדרישה זו כדי לבטל את הקריאה לישראל להפסיק מיד את ההקמה וההרחבה של התנחלויות ישראליות ושל תשתית הקשורה בהן בגדה המערבית, כולל מזרח ירושלים – שהן בלתי חוקיות על-פי המשפט הבינלאומי – כצעד ראשון לקראת פינוי ההתנחלויות הישראליות מהשטחים הפלסטיניים הכבושים;
9. לסלק את המכשולים שמונעים גישה למקורות המים, או פוגעים בחופש התנועה, לרבות קטעי הגדר/חומה שכבר נבנו בתוך השטחים הפלסטיניים הכבושים, לשקם רכוש ותשתית הקשורה למים שנתפסו ולספק פיצויים על קרקע, רכוש ותשתית הקשורה במים שנתפסו, ניזוקו או נהרסו;
10. להבטיח שכל פעולה שתינקט במהלך מבצעים צבאיים במסגרת עימות מזוין תבוצע תהיה בהתאם לכללים בדבר ניהול מעשי האיבה ולמשפט זכויות האדם החל בעניין. בייחוד, לעולם אסור לכוחות הישראליים להתקיף במכוון מתקני מים ותשתית הקשורה בהם, ועליהם לנקוט את כל אמצעי הזהירות במהלך התקפות כדי להבטיח שמתקנים אלה ומטרות אזרחיות אחרות לא יינזקו בהתקפות חסרות הבחנה או בלתי מידתיות;
11. לנקוט אמצעים יעילים כדי למנוע מחיילים, מתנחלים וחברות להפר את זכותם של יחידים פלסטינים ושל קהילות פלסטיניות למים בשטחים הפלסטיניים הכבושים. אמצעים כאלה צריכים לכלול חקירות מלאות, העמדה לדין וענישה של האחראים למעשים בלתי חוקיים ; להבטיח שיקום ופיצוי נאותים לבעליהם של מתקני המים או רכוש אחר שנגרם להם נזק או אובדן בשל הפרות שביצעו כוחות ישראליים או מתנחלים;
12. לנקוט לאלתר באמצעים ממשיים כדי לשים קץ להשלכת הפסולת באזורי C של הגדה המערבית ובאזורים אחרים שבהם גורמי אכיפת החוק של הרשות הפלסטינית אינם מורשים לפעול ולאכוף את האיסור על השלכת הפסולת;
13. לנקוט אמצעים ממשיים כדי לשים קץ להזרמת הביוב ושפכים אחרים מהתנחלויות ישראליות בשטחים הפלסטיניים הכבושים ולהתיר את הקמתם של מתקנים פלסטינים לטיפול בשפכים באזורי C של הגדה המערבית.

אנו מודאגים מאוד מבעיית המים המתמשכת בגדה המערבית וקוראים לרשויות הישראליות לנקוט בפעולה מיידית להפסקת משטר האפרטהייד הישראלי נגד הפלסטינים. חיתמו על העצומה, תרמו למאבק, הצטרפו אלינו כחברים ותנו לנו את הכוח להיאבק בעוולות ובפגיעות החמורות ביותר בזכויות אדם בישראל ומסביב לעולם.

حكومة إسرائيل، أوقفوا الفصل العنصري بواسطة المياه في الضفة الغربية

لسنوات عديدة، سيطرت إسرائيل بشكل كامل على مصادر المياه والبنية التحتية في الضفة الغربية، مما يؤثر بشكل كبير على التنمية الاجتماعية والاقتصادية للفلسطينيين، وبشكل أكبر في المنطقة (ج)، الخاضعة للسيطرة الإسرائيلية الكاملة. ونتيجة لذلك، فقدت العديد من التجمعات السكنية الفلسطينية حقوقها في مستوى معيشي لائق، الغذاء، الصحة والعمل، وهذا يهدد أيضًا بالتهجير القسري للعديد من المجتمعات المتضررة من ذلك. لا توفر السلطات الإسرائيلية، التي تملك أكثر مشاريع تحلية المياه تقدماً في العالم، المياه للتجمعات السكنية الفلسطينية – بما في ذلك المنطقة (ج) الخاضعة للسيطرة المدنية الإسرائيلية – بل إنها لا تسمح للسلطة الفلسطينية أو المبادرات المحلية لتطوير البنية التحتية للمياه، لدرجة أنها تدمر كل آبار المياه التي يحفرها الفلسطينيون لتميع مياه الأمطار.

الوضع الحالي في الضفة الغربية غير مقبول:

–         تقييد الوصول إلى المياه: تقيّد السلطات الإسرائيلية وصول الفلسطينيين إلى المياه من خلال منع أو تقييد الوصول إلى أجزاء كبيرة من الضفة الغربية لأسباب مختلفة. وبناءً على ذلك، يُحظر على الفلسطينيين في جميع المناطق (ج) تقريبًا في الضفة الغربية، بناء مرافق مياه جديدة، والوصول إلى ينابيع المياه الطبيعية، وجمع مياه الأمطار وطرق أخرى لتجميع المياه. في الوقت نفسه، لا يواجه المستوطنون الإسرائيليون الذين يعيشون بجانب الفلسطينيين في الضفة الغربية بشكل غير قانوني – في بعض الحالات على بعد بضع مئات من الأمتار – مثل هذه القيود أو نقصًا في المياه، ويتمتعون بالمزارع المروية جيدًا وحمامات السباحة لقضاء وقت الفراغ.

–         الاستهلاك المحدود للمياه: لا يزال استهلاك الفرد الفلسطيني من المياه أقل من المعايير الدولية المقبولة لحماية الصحة العامة. لذا فإن متوسط ​​استهلاك الفرد من المياه للفلسطينيين هو 84.2 لترًا في اليوم للفرد، وهو أقل من استهلاك الفرد الموصى به وفقًا لمنظمة الصحة العالمية – وهو 100 لتر يوميًا. بالإضافة إلى ذلك، وفقًا لبيانات الأمم المتحدة لتنسيق الشؤون الإنسانية، “يعيش أكثر من 620 ألف فلسطيني في الضفة الغربية في مناطق غير متصلة بأنابيب المياه أو أن إمدادات المياه بالنسبة لهم سيئة، ونتيجة لذلك يستهلكون أقل من 50 لترًا من المياه للفرد في اليوم”. بمعدل حوالي 165 لترًا للفرد في اليوم، مما يعني أن كمية المياه التي يستهلكها الإسرائيليون على الأقل ضعف ما يستهلكه الفلسطينيون في الضفة الغربية.

–         صعوبة البقاء على قيد الحياة: نتيجة النقص المزمن في المياه، يضطر العديد من الفلسطينيين إلى شراء المياه من موردين خارجيين، يتم نقلها في صهاريج، والتي عادة ما تكون باهظة الثمن مقارنة باستهلاك المياه العادي من خلال الصنابير والأنابيب. على سبيل المثال، وفقًا لتقرير صادر عن اتحاد حماية الضفة الغربية اعتبارًا من نيسان/ أبريل 2021، “يمكن أن تكون تكلفة نقل المياه أعلى بستة أضعاف من السعر العام البالغ 5 شيكل (1.5 دولار) / متر مكعب من المياه في المنطقة ج. وفقًا لتحليل أجرته منظمة المياه والصرف الصحي والنظافة العالمية التابعة لليونيسف، تشير التقديرات إلى أنه في بعض المجتمعات الفلسطينية في المنطقة (ج)، تمثل المياه 15 بالمائة من نفقات الأسرة المعيشية لتلك المجتمعات. يقوض عدم الحصول على المياه قدرتهم على كسب العيش، ويزيد بشكل كبير من خطر التهجير القسري”.  كل هذا في الوقت الذي تتمتع فيه إسرائيل بفائض كبير من المياه وأصبحت مركزًا رائدًا لتحلية المياه في العالم.

وفقًا للقانون الدولي، تتحمل إسرائيل، بصفتها القوة المحتلة في الضفة الغربية، مسؤولية واضحة ومحددة جيدًا لاحترام حق الفلسطينيين الإنساني في المياه. لذلك، نطالب باتخاذ إجراءات فورية ضد سياسة الفصل العنصري بواسطة المياه:

1-    ضمان حصول السكان الفلسطينيين على إمدادات كافية وآمنة ومنتظمة من المياه لتلبية الاحتياجات الشخصية والمنزلية ولتنمية الاقتصاد، بما في ذلك تطوير الأنشطة الصناعية والزراعية وغيرها من الأنشطة الضرورية لتحصيل حقهم في مستوى معيشي لائق ووحقهم في المياه والغذاء والسكن اللائق والصحة والعمل؛ العمل، كأولوية قصوى، للسماح للفلسطينيين بالوصول الكامل إلى المياه من طبقات المياه الجوفية المشتركة ومصادر المياه السطحية في الأراضي الفلسطينية المحتلة (بما في ذلك نهر الأردن والينابيع الموجودة على طوله) والاستخراج المجاني منها.

2-    العمل، كأولوية قصوى، على السماح بإنشاء مرافق كافية للمياه والصرف الصحي لضمان الوصول الفعلي للسكان الفلسطينيين إلى مياه آمنة ومنتظمة بكميات كافية ولمنع الأضرار التي تلحق بمصادر المياه

3-      نقل المسؤولية عن السياسات والأنظمة في مجال تخطيط وبناء مرافق المياه والصرف الصحي في الأراضي الفلسطينية المحتلة إلى البلدات الفلسطينية.

4-    إلى أن يتم نقل سلطة التخطيط إلى البلدات الفلسطينية، يجب أن تكون مطالب السلطات الإسرائيلية لمنح التصاريح معقولة، وتخدم أغراضًا مشروعة ومحدودة في الوقت المناسب، ويجب تنفيذها على أي حال دون تمييز. يجب أن تتم إدارة إمدادات المياه بطريقة تحترم القانون الدولي الإنساني أو، على الأقل، مبادئ عدم التمييز وحق الأفراد والجماعات في المشاركة في عمليات صنع القرار التي قد تؤثر على حقهم في الماء والغذاء والصحة والعمل والظروف المعيشية الملائمة. ما يسمى بانتهاكات التصاريح فيما يتعلق بالمياه، يجب ألا تؤدي إلى التدمير دون إجراء قانوني، بما في ذلك تدمير أنظمة الري والأنابيب وغيرها من المعدات اللازمة لنقل المياه. تحت أي ظرف من الظروف لا ينبغي حرمان أي شخص من الحد الأدنى من كمية المياه الأساسية.

5-    كخطوة أولى وإلى أن يتم اتخاذ إجراءات إضافية لضمان وصول الفلسطينيين إلى حصة عادلة من مصادر المياه المشتركة، يجب السماح للفلسطينيين بحفر آبار جديدة وإعادة تأهيل وتحديث الآبار القائمة وكذلك السماح لهم بالوصول إلى الينابيع في جميع أنحاء الضفة الغربية، بما في ذلك منطقة القدس الشرقية، من أجل ضمان تحقيق إمدادات المياه للفلسطينيين دون مزيد من التأخير (196 مليلتر) كما هو منصوص عليه في البند 40 في اتفاقية أوسلو المؤقتة 1995.

6-    رفع القيود المفروضة على حركة الفلسطينيين وإزالة العوائق – الإجرائية والمادية – المفروضة حاليًا، والتي تمنع الفلسطينيين بشكل تعسفي من الوصول إلى إمدادات كافية من المياه والأراضي التي توجد فيها مصادر المياه في الأراضي الفلسطينية المحتلة، والتي تحبط تنفيذ وتنفيذ المشاريع في مجال خدمات المياه والصرف الصحي. لا يسمح القانون الإنساني الدولي بفرض أي قيود على الحركة أو استخدام تدابير أمنية أخرى إلا عندما تكون ضرورية للغاية، ومتعلقة بتهديد أمني محدد، وتكون غير تمييزية ومتناسبة من حيث تأثيرها ومدتها.

7-    التوقف فوراً عن تدمير آبار تجميع المياه وتخزينها، والقنوات التي تنقل المياه من الينابيع وغيرها من مرافق المياه، وإلغاء جميع أوامر الهدم المعلقة وتجميد هدم هذه المرافق، وكذلك السماح ببناء منشآت جديدة من هذا النوع حسب الضرورة من أجل الحفاظ على مستوى معيشي لائق وإمدادات مياه معقولة (في المناطق ج) في الضفة الغربية.

8-    وضع حد للسياسات وأنماط العمل التي تميز ضد الفلسطينيين تعطي حقوقًا إضافية للمستوطنين الإسرائيليين عندما يتعلق الأمر بالحصول على المياه في الأراضي الفلسطينية المحتلة. هذا الطلب لا يبطل دعوة إسرائيل إلى التوقف الفوري عن إنشاء وتوسيع المستوطنات الإسرائيلية والبنية التحتية ذات الصلة في الضفة الغربية، بما في ذلك القدس الشرقية – غير القانونية وفقًا للقانون الدولي – كخطوة أولى نحو إخلاء المستوطنات الإسرائيلية من الأراضي الفلسطينية المحتلة.

9-    إزالة العوائق التي تمنع الوصول إلى مصادر المياه، أو تضر بحرية الحركة، بما في ذلك أقسام الجدار / الجدار التي تم بناؤها بالفعل داخل الأراضي الفلسطينية المحتلة، وإعادة الممتلكات والبنية التحتية المتعلقة بالمياه المصادرة، وتقديم تعويضات عن الأراضي والممتلكات والبنية التحتية المتعلقة بالمياه المصادرة أو المتضررة أو المدمرة.

10-                      ضمان أن أي إجراء يتم اتخاذه أثناء العمليات العسكرية كجزء من نزاع مسلح سيتم تنفيذه وفقًا للقواعد المتعلقة بسير الأعمال العدائية وقانون حقوق الإنسان المعمول به. على وجه الخصوص، يجب على القوات الإسرائيلية ألا تهاجم أبدًا منشآت المياه والبنية التحتية المتعلقة بها عن عمد، ويجب عليها اتخاذ جميع الاحتياطات أثناء الهجمات لضمان عدم تضرر هذه المنشآت والأهداف المدنية الأخرى من جراء الهجمات العشوائية أو غير المتناسبة.

11-                      اتخاذ إجراءات فعالة لمنع الجنود والمستوطنين والشركات من انتهاك حق الأفراد والمجتمعات الفلسطينية في المياه في الأراضي الفلسطينية المحتلة. وينبغي أن تشمل هذه التدابير تحقيقات كاملة ومقاضاة ومعاقبة المسؤولين عن الأعمال غير القانونية ؛ ضمان إعادة التأهيل والتعويض المناسبين لأصحاب مرافق المياه أو الممتلكات الأخرى التي لحقت بها أضرار أو خسائر بسبب الانتهاكات التي ارتكبتها القوات الإسرائيلية أو المستوطنون.

12-                      اتخاذ تدابير فعالة على الفور لوضع حد لإلقاء النفايات في المنطقة (ج) من الضفة الغربية ومناطق أخرى حيث لا يُصرح لمسؤولي إنفاذ القانون في السلطة الفلسطينية بالعمل وإنفاذ قانون حظر إلقاء النفايات.

13-                      اتخاذ إجراءات حقيقية لوضع حد لتصريف مياه الصرف الصحي ومياه الصرف الصحي الأخرى من المستوطنات الإسرائيلية في الأراضي الفلسطينية المحتلة والسماح بإنشاء مرافق معالجة مياه الصرف الصحي الفلسطينية في المنطقة (ج) من الضفة الغربية.

نحن قلقون للغاية بشأن مشكلة المياه المستمرة في الضفة الغربية وندعو السلطات الإسرائيلية إلى اتخاذ إجراءات فورية لإنهاء نظام الفصل العنصري الإسرائيلي ضد الفلسطينيين. وقعوا على العريضة، وساهموا في النضال، وانضموا إلينا كأصدقاء وامنحنا القوة لمحاربة أخطر مظالم وانتهاكات حقوق الإنسان في إسرائيل وحول العالم.

Israeli Government, stop the water apartheid in the West Bank

What are we fighting for?

For many years, the Israeli Government wields full and total control over water sources and water infrastructure in the West Bank, consequently heavily impacting the Palestinian’s social and economic development across territory, and even more so in Area C, which is under full Israeli control. The right to adequate standard of living, food, health, and work, is thus deprived of many Palestinians, and many affected communities are facing the threat of forced displacement. Not only do the Israeli authorities, in possession of world-class desalination plants, not provide water to Palestinian communities – including those residing in Area C, under Israeli civil administration – but they also refuse the Palestinian Authority, or other local initiatives, to develop and install alternative water infrastructure. Even rainwater collection cisterns dug by the residents are frequently bulldozed and demolished.

The current situation in the West Bank is unacceptable:

• Restricted access to water: the Israeli authorities restrict the Palestinian’s access to water by limiting or preventing their access to vast areas in the West Bank, citing different reasonings and pretences. This is complemented by orders and policies that prohibit Palestinians from constructing new water facilities, accessing natural springs, collecting rainwater, or implementing many other water-collection solutions. At the same time, Israeli settlers residing illegally alongside the Palestinian population –sometimes separated by a mere few hundred metres of open land – face none of the aforesaid restrictions or water shortages, delighting in well-watered agricultural fields and fully operational recreational swimming pools.
• Diminished water consumption: Palestinian per capita water consumption remains below accepted international standards for public health. The average Palestinian water consumption per capita stands at 84.2 litres per day, less than the recommended consumption, set by the World Health Organisation at 100 litres per day. Additionally, based on data by the UN’s Coordination of Humanitarian Affairs “More than 620,000 Palestinians in the West Bank reside in areas that are not connected to piped water services or are poorly supplied, who consequently consume less than 50 litres of water per capita per day.” In contrast, data by the Israeli Central Bureau of Statistics and Israeli Water Authority, Israeli water consumption stands between 100 and 230 litres per capita per day, on average approx. 165 litres per person per day. This means that water consumption by Israelis is at least double that of Palestinians in the West Bank.
• Difficulty surviving: suffering chronic water shortages, many Palestinians resort to buying water from external providers, supplied by trucks, usually a much more expensive alternative to standard piped water consumption. “For instance,” states a report published in April 2021 by the West Bank Protection Consortium “the cost of water trucking can be six times higher than the national price of 5 NIS (1.5 USD)/m³ in Area C. According to analysis undertaken by the WASH cluster, it is estimated that in some Palestinian communities in Area C, water represents 15 percent of household expenses. The financial costs associated with accessing water are particularly devastating for those communities reliant upon livestock herding. For such herder communities, lack of access to water undermines their ability to maintain their livelihood, substantially increasing the risk of forcible transfer.” And this while Israel enjoys growing water surpluses, and is gradually becoming a desalination superpower.

According to international law, Israel, as the occupying force in the West Bank, bears a very clear, well-defined responsibility to respect Palestinian human rights with regards to water access and use. We therefore call for immediate action to be taken against the Israeli Water Apartheid policy:

1. Ensure sufficient, safe, and regular access to water for the Palestinian population, for personal and domestic needs, as well as for economic development, including industrial, agricultural activities or any other activity required for achieving adequate standard of living, adequate water, food, housing, health and work; act, with the highest priority, to allow Palestinians full access to the groundwater stored in joint aquifers, as well as surface water in the Occupied Palestinian Territories (including the Jordan River and the springs along its course), allowing them to freely produce water from these sources;
2. Act, with the highest priority, to allow the construction of water and sanitation facilities, to ensure the Palestinian population’s physical and regular access to safe water in a scope that satisfies their needs, while preventing any harm to the water sources;
3. Transfer the responsibility for policy and ordinance on planning and construction of water and sanitation facilities in the Occupied Palestinian Territories to the Palestinian local government;
4. Until such time as planning and construction authorities are handed over to the Palestinian local government, the criteria set by the Israeli authorities as prerequisites for granting permits must be reasonable, serve legitimate purposes and have limited validity, and in any case, they must not be applied discriminatorily. Water supply management must respect and consider the International Humanitarian Law, or at least the principles of non-discrimination, and the rights of individuals to participate in decision-making processes that affect their rights to water, food, health, work, and adequate living standards. Any alleged violations of water-related permits must not result in demolition without being preceded by legal proceedings, including demolition or removal of watering systems, piping and other equipment required for water supply. Under no circumstances, should any person be deprived of the minimal, essential amount of water.
5. As a first measure, and until such time as further measures are taken to ensure access of Palestinians to a fair share of the joint water sources, Palestinians are to be allowed to drill for new wells and rebuild and upgrade the existing wells; and to allow access to springs across the West Bank, including East Jerusalem, in order to ensure and facilitate the Palestinian water supply without further delay (196 m³/s( as provided in Table 10 of Article 40 of the Israeli-Palestinian Interim Agreement on the West Bank and the Gaza Strip (Oslo Accords) of September 28, 1995;
6. Remove the restrictions on Palestinian movement, as well as any obstructions – both physical and administrative – currently in place, arbitrarily denying Palestinians access to adequate water supply and to the areas within the West Bank where water sources are available, and without which various solutions and projects related to water and sanitation services cannot be implemented or executed. The International Humanitarian Law permits the restriction of movement, or the use of various security measures only when these are utterly necessary, relate to a concrete security threat, are indiscriminately in scope and their effect and duration are proportional;
7. Cease forthwith with demolition of holes and cisterns for water-collecting and storing, and of canals guiding water from springs and other water facilities; revoke all pending demolition orders, and suspend the demolition of such facilities, and allow the construction of new facilities of their kind inasmuch as those are required in order to maintain an adequate standard of living and reasonable water supply to Area C [of the West Bank];
8. End policies and modus operandi that are discriminatory towards Palestinians, and grant privileges to Israeli settlers concerning access to water in the Occupied Palestinian Territories. This demand does not preclude the demand that Israel halt forthwith the establishment and expansion of Israeli settlements and their related infrastructure in the West Bank, including East Jerusalem – deemed illegal by International Law – as a first step towards removal of all Israeli settlements from the Occupied Palestinian Territories;
9. Remove all obstructions preventing access to water sources or restricting the freedom of movement, including sections of the fence/wall that have already been built within the Occupied Palestinian Territories, rebuild and restore seized water-related property and infrastructure and issue compensation for water-related land, property and infrastructure that have been seized, damaged, or demolished;
10. Ensure that any action taken in the course of military operations as part of an armed conflict shall be carried out according to the Guidelines on the Fight Against Terrorism and the applicable Human Rights Law. Particularly, Israeli forces must never intentionally target water facilities and related infrastructure, and, during attacks, must take any precaution ensure that these facilities and other civilian targets are not damaged or destroyed in indiscriminate or disproportionate attacks;
11. Take effective measures in order to prevent soldiers, settlers, and companies from violating the rights of Palestinian individuals and Palestinian communities to water within the Occupied Palestinian Territories. Such measures should include full investigations, prosecution, and punishment of those responsible for unlawful acts; ensuring adequate restoration and compensation for the owners of water facilities or any other water-related property that had been damaged or loss due to violations carried out by settlers or Israeli forces;
12. Take immediate and substantial measures to end the littering and waste disposal across Area C of the West Bank, and in other areas in which the Palestinian Authority’s Law Enforcement forces are not allowed to operate and enforce the prohibition on littering;
13. Take substantial measures to end the dumping of sewage and other refuse from Israeli settlements onto lands within the Occupied Palestinian Territories, and permit the construction of waste treatment facilities to treat Palestinian sewage in Area C of the West Bank.

We are deeply concerned by the ongoing water issues in the West Bank, and call on the Israeli authorities to take immediate action to end the Israeli Apartheid regime against the Palestinians. Sign the petition, contribute to our cause, join and support us as members, back us in our struggle against the great injustices and human rights violations in Israel and across the world.